Indie folk is hot de dag van vandaag. Bands als Big Thief, The Lumineers, Fleet Foxes, Mumford & Sons, The Avett Brothers, Great Lake Swimmers, First Aid Kit en vele anderen groepen uit alle werelddelen, trekken vandaag volle zalen en dit is niet anders voor The Paper Kites, die samen met Angus & Julia Stone, de  Australische ambassadeurs zijn van het genre. Hun Europese tournee is overal bijna uitverkocht en dit is vandaag, zelfs op Valentijnsavond, in de Orangerie van de Brusselse Botanique ook het geval. De noden van de geliefden worden natuurlijk mateloos gelenigd met de pakkende songs van The Paper Kites en ze beleven vanavond een perfect amoureus feestje. Het vijftal zorgt voor een mooie afwisseling in hun songs vanavond en we mogen zelfs genieten van enig instrumentaal vuurwerk in de aanloop naar de finale van het concert, waarin frontman Sam Bentley en leadgitarist David Powies zich laten verleiden tot enkele wervelende gitaarduels. De verliefde koppeltjes werden misschien even van hun wolk geblazen, maar zulke momenten tillen het concert wel naar het niveau waar The Paper Kites horen te zijn en dat is de top van het indie folk(rock) scene.

The Paper Kites bouwen al van in 2009 aan de folkweg en een jaar later krijgen ze reeds alle media aandacht met hun schitterende single “Bloom”. Ondertussen heeft het vijfkoppig collectief uit Melbourne al vier EP’s en vijf full albums op hun naam staan, die allemaal top reviews kregen. Hun laatste album “Roses” dateert van 2021 en hiermee trekken ze vandaag op tournee. Ander goed nieuws is dat we dit jaar een zesde album krijgen, waarvan we vanavond al mogen proeven met een nieuwe song “Green Valley’s”. The Paper Kites hebben zich vorige winter een maand afgezonderd in een klein dorpje ten Noorden van Melbourne, Campbells Creek, waar ze in alle rust konden werken en hun nummers ten berde brachten in een lokale bar The Roadhouse, waar niemand hen kende. De dromerige, reflecterende, akoestische song doet ons inderdaad eenzaam zweven over groene valleien, knap opgevuld door Powies’ heldere elektrische gitaarnoten en de mondharmonica van Sam Bentley. Bentley waarschuwde ons al dat The Paper Kites niet in het rijtje passen van de doorsnee bands, die in hun live set naar climaxen werken, terwijl hij meer kiest voor een diep emotionele, volgens hem zelfs deprimerende sound, maar hierin moeten we hem toch wat tegenspreken. The Paper Kites zijn door de jaren hun opgeplakt indiefolk wel trouw gebleven, maar ze doen toch regelmatig heerlijke uitstapjes naar de indierock en pop sinds de Amerikaanse topproducer Phil Ek zich op een paar albums over hen ontfermde. Zo krijgen we in “Revelator Eyes” een ware The War On Drugs feel en zou diens opvolger “Renegade” perfect in het repertoire van Angus & Julia Stone passen. Ondanks dat de songs aanzetten tot reflectie, wordt het geheel alles behalve monotoon en daar bewijzen de schitterende gitaar opvulsels van David Powies hun dienst. Iedere song krijgt ook bijna de aangepaste, juiste gitaren om de perfect passende klank te krijgen. Hoogtepunt hiervan krijgen we in het ontroerende, romantische “Don’t Keep Driving” dat tegelijk de verliefde koppeltjes wat dichter bij elkaar doet kruipen, maar ons ook verrast met een vurige finale van de duellerende gitaren van het duo Bentley-Powies. Knap zijn ook de unplugged, in bluegrass stijl achter één micro, intermezzo’s zoals het prachtig in duet door Sam en Christina Lacy gezongen “For All You Give”, enkel getokkeld op akoestische gitaar, over een gelofte van eeuwige liefde. Iets later schaart de band zich mee achter de microfoon en streelt een vijfstemmig en door banjo ondersteund “Paint” onze oren, een song die net als het tedere “Tenenbaum” ons fluisterend overvalt met een José Gonzalez gevoel. Prachtige vijfstemmige en gedoseerde samenzang tillen elke song ook live naar een hoger niveau en dat komt zeker tot uiting in het gouden oudje “Bloom” uit hun “Woodland” EP, waar Sam eerlijk moet bekennen dat hij de hoge zangnoten van zijn beginjaren niet meer haalt. Het nummer blijft sowieso één van de hoogtepunten van de avond en wordt op luid applaus onthaald en het oehoe refrein wordt dan ook uit volle borst meegezongen door de ganse zaal. Even lachen als Christy er bij het gefloten refrein even naast fluit, maar zij krijgt haar ere moment in het opliftende en stevig opbouwend “Without Your Love”, waar ze samen met Sam, ieder een couplet zingen. Ook het begeesterd en gesmaakt voorprogramma van de Portugese singer-songwriter en Eurovisie 2022 finaliste Maro, mag, net als op het “Roses” album de band vervoegen met haar warme stem in “Walk Above The City”. De oude single en aanstekelijke indie rocker “Electric Indigo” luidt met scherpe gitaarrifs de bisronde in, waar het illustere vijftal de avond finaal afrondt op de tedere noten van “On The Train Ride Home”. 

“Fill Up The Days With Songs For The Ages” zingt Sam Bentley in deze weemoedige afsluiter en daar zijn The Paper Kites glansrijk in geslaagd en kunnen ze moeiteloos alle verliefde hartjes op deze Valentijnsavond veroveren. We kijken al met groot verlangen uit naar een volgende passage en het nieuwe album dat eraan zit te komen.

Yvo Zels